بی اختیاری ادرار در زنان

بی اختیاری در افراد بنا به دلایل گوناگونی بروز می نماید که عبارتند از:

بارداری

کف لگن بانوان که مانع از ترشح و خروج محتویات آن به بیرون از بدن می گردد امکان دارد بنا به دلایل مختلفی همچون حمل جنین و بارداری ضعیف شده و در نگهداری اعضا با مشکل روبرو شود.

بروز این مشکل موجب افتادگی اعضای مختلف بدن و ابتلای خانم ها به عارضه بی اختیاری ادرار می شود.

همچنین باید گفت که در حین بارداری هورمونی به نام ریلکسین تولید می شود که در شل شدن عضلات و بروز این عارضه در خانم ها موثر است.

زایمان

هر چقدر مدت زمان انجام زایمان طبیعی طولانی تر، تعداد زایمان طبیعی بیشتر و روند انجام آن سخت تر باشد اعصاب موجود در کف لگن کشیده شده و پس از زایمان قادر به حمایت از کف لگن نخواهد بود.

همچنین باید به این موضوع اشاره کرد که خانم هایی که عضلات شان در جریان زایمان پاره می گردد حدوداً 3 برابر بیشتر از سایر خانم ها در معرض بی اختیاری استرسی قرار دارند.

اضافه وزن بالا

بالا بودن وزن افراد موجب ایجاد فشار به ناحیه شکم شده و این فشار به لگن انتقال می یابد.

برداشتن رحم

با خارج کردن رحم ممکن است کف لگن آسیب دیده و فرد دچار بی اختیاری شود.

یائسگی

افزایش سن و قاعدگی منجر به کاهش ترشح هورمون استروژن در افراد می شود که این امر در کارکرد عضلات اطراف مجاری ادرار اختلال ایجاد کرده و منجر به کاهش فشار آن ها و در نتیجه نشت ادرار می شود.

خاصیت الاستیسته مجرای ادرار به دلیل کاهش تولید استروژن کم شده و به همین دلیل از توانایی انقباض این مجرا کم شده و نمی تواند از خروج ادرار جلوگیری کند.

نحوه درمان بی اختیاری ادرار

برخی از افراد بدون در نظر گرفتن اینکه این عارضه بر کیفیت زندگی آن ها تاثیر خواهد گذاشت به دلیل شرم از طرح این موضوع، از رفتن به پزشک خودداری می کنند در صورتی که عدم اقدام برای درمان  به موقع منجر به تشدید این مشکل خواهد شد.

افراد بلافاصله بعد از مشاهده موارد زیر باید برای درمان به پزشک مراجعه نمایند:

• احتمال عفونت ادراری
• اختلال کارکرد مثانه
• محدود شدن فعالیت های روزمره
• مشکل در انجام فرایض دینی.

پزشک برای تشخیص این عارضه سوابق پزشکی و علائم را بررسی کرده و از بیمار سوالاتی در رابطه با مسائلی همچون میزان مصرف مایعات و غیره پرسیده، به بررسی تومورهای لگن و انسدادهای قابل درمان روده پرداخته، ظرفیت مثانه و ادرار باقی مانده را اندازه گیری کرده و در نهایت آزمایشات زیر را برای بیمار تجویز می کند:

• تست فشاری مثانه
• سونوگرافی
• آنالیز ادرار
• سیستوسکوپی
• کشت ادرار
• نوار اعصاب مثانه

پزشک بعد از تشخیص برای درمان بی اختیاری ادرار از روش های مختلفی همچون تجویز دارو، رفتار درمانی، دستگاه های واژینال، نورومدولاسیون، تزریق و جراحی با لیزر مونالیزا تاچ بهره می گیرد.