معمولا فیبروم های کوچک زیر 4-3 سانتی متر نیاز به جراحی ندارند مگر آنکه محل آنها در داخل حفره رحم باشد و سبب ایجاد خونریزی های شدید قاعدگی شوند و فرد را دچار کم خونی نمایند.فیبروم های خیلی بزرگ که حجم زیادی در داخل لگن اشغال می کنند و ایجاد درد شدید یا فشار بر احشای لگنی مانند حالب و روده ها می کنند نیز حتما باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند.
معمولا فیبروم های کوچک در حاملگی خوب تحمل می شوند ممکن است به علت تحریکات هورمونی حاملگی فیبروم ها مختصری در حاملگی رشد کنند (بخصوص در سه ماه دوم)ولی معمولا مشکلی ایجاد نمی کنند اما اگر سایز آنها بزرگ باشد می توانند سبب اختلال در رشد جنین و گاه زایمان زودرس شوند.
علل مختلفی دارد در درجه اول مسئله خانوادگی و زمینه های ارثی است که در بعضی خانواده ها بیشتر دیده می شود.مصرف داروها یا مواد غذایی هورمونی ممکن است سبب تحریک تولید فیبروم ها شود و مصرف قرص های پیشگیری از بارداری گاهی سبب رشد شدید فیبروم ها می شود.به هرحال فیبروم ها در سنین باروری خانم ها بیشتر دیده می شود و بعد از یائسگی کوچکتر می شود.
فیبروم های رحم اساسا تومورهای خوش خیم هستند که از عضله رحم منشا می گیرند و احتمال بدخیم شدن آنها بسار نادر و نزدیک به صفر است و اکثرا موارد بدخیمی آنها در افراد سن بالا پس از یائسگی دیده می شود مثلا خانمی که بالای 50 سال فیبروم دارد و شروع به رشد می کند شدیدا احتمال بدخیم شدن فیبروم برایش مطرح است.
در فردی که فرزندانش کامل شده اند در صورتی که فیبروم ها علامت دار باشند درمان قطعی خروج رحم است چون اگر فقط فیبروم ها برداشته شوند عود مجدد وجود دارد ولی اگر فرد تمایل به بچه دار شدن داشته باشند میومکتونی یا برداشتن فیبروم ها انجام می شود و به این وسیله فرصتی به بیمار داده می شود تا بتواند بچه دار شود.
فیبروم علت شایعی برای نازایی نیست و فقط در 10% موارد سبب نازایی می شود بخصوص فیبروم های زیر مخاطی رحم که حفره رحم را اشغال می کنند و مانع لاندگزینی سلول تخم حاصل از لقاح در رحم می شوند که در این موارد برای درمان نازایی خروج فیبروم های زیر مخاطی با هیتروسکوپ لازم است.
بله، در مواردی که خونریزی های پریود شدید باشد می توان با قرص های پروژسترون میزان خونریزی را کاهش دهیم و نا منظمی های قاعدگی را کنترل نماییم .البته آمپول های تزریقی نیز هستند که تخمدان را موقتا خاموش کرده و سبب کاهش سایز فیبروم ها می شوند که البته طولانی مدت قابل مصرف نیستند .امروزه درمان های جدیدی مانند آمبولیزاسیون شریان های فیبروم انجام می شود که متخصص رادیولوژی بطریق آنژیوگرافی مواد آمبولیزان وارد عروق فیبروم می کنند و فیبروم را کوچک یا محو می کنند که البته این کار نیز خالی از عوارض نیست و گاهی سبب یائسگی زودرس در بیماران می شود پس باید با احتیاط صورت گیرد.
به معنی رشد بافت داخلی رحم در جایی بیرون رحم است.که شایعترین محل آن در لگن است که بیشتر از همه تخمدان ها را گرفتار می کندو به صورت کیست های مشکلاتی با جدار ضخیم در تخمدان که به آندومتریوما معروف است خود را نشان می دهد.
درد شدید در دوران قاعدگی یا دیس منوره و درد شدید هنگام ارتباط جنسی و نازایی و خونریزی بیش از حد قاعدگی و گاهی درد شدید هنگام ادرار کردن یا اجابت فراج هم در هنگام قاعدگی ممکن است وجود داشته باشد.
عوامل متعددی مانند زمینه خانوادگی˛سابقه عفونت های لگنی و باردار نشدن پس از ازدواج به صورت طولانی و هرگونه انسدادی در مسیر خروج خون قاعدگی از بدن می توانند سبب افزایش احتمال ابتلا به آندومتریوز شوند.
خیلی ها فکر می کنند بهترین روش درمان بیماری جراحی است ولی اینطور نیست چون امروزه تاکید می شود که با توجه به احتمال عود آندومتریوز ˛ بهتر است تا حد امکان انتخاب اول درمان جراحی نباشد . بسیاری از بیماران با جراحی های مکرر و برداشت قسمتی از بافت تخمدان در هر نوبت ˛ به تدریج به طرف کاهش رژرو تخمدانی و در نهایت کاهش قدرت باروری و گاه حتی یائسگی زودرس رفته اند پس تنها در صورتی که ضایعات آندومتریوز شدید و متعدد می باشند و به درمان های طبی جواب ندهد ˛ به جراحی فکر نمی کنیم.
درمان با قرص های پیشگیری از بارداری انجام می شود که معمولا تلاش می شود مصرف دارو طوری باشد که مثلا 3 ماه پشت سر هم مصرف شود تا قاعدگی برای چند ماه به تعویق بیفتد تا کانون های آندومتریوز کوچکتر شوند.
البته داروهایی مانند دانازول هم موثر است ولی چون سبب افزایش موهای زائد صورت و بم شدن صدا و علائم مردانه می شود مصرف طولانی مدت آن توصیه نمی شود.آمپول های آگونیت GnRh هم هستند که سبب ایجاد یائسگی موقت می شوند و سبب کاهش اندازه کمیت های آندومتریوما می شوند.
اگر سوالی دارید از دکتر بپرسید
فرم ثبت سوالات شما